مرا به هدایت مدام مفتخر فرما!

ما به جریانِ "ایمان" در زیستِ خود نیازمندیم، زیست تمام ساحتی مومنانه. حکمرانی مومنانه و حکم پذیری مومنانه. اخلاق مومنانه، رسانه نگاری مومنانه، حریم داری مومنانه و حرمت گذاری مومنانه. این هم نسبیت بردار نیست که چون به دایره "خودی" ها بربخورد، واجب الرعایه باشد و در مواجهه با کسانی که "ما" نمی پسندیم، به وجوب رعایت نکردن آن حکم دهیم. متاسفانه از قلم و زبانِ برخی ها در باره غیر هم اندیشانشان جز "شر" نمی زاید و هرچه خیر است را می پوشانند. دروغ تولید و تکثیر می کنند و چند دست می چرخانند و در دست چندم به دروغ خود ساخته استناد و آن را سندانگاری می کنند. می پندارند که در، همیشه بر همین پاشنه خواهد چرخید و قلم همواره در کف آنان خواهد بود. اما تا این پندار ترک برمی دارد، داعیه دار حریم بانی و حرمت داری می شوند! اینان را باید به گفته ها و نوشته ها و بافته های گذشته خودشان ارجاع داد تا ببینند چقدر تهی از اخلاق گفته و نوشته و ساخته اند. چقدرایمان از مسلم غریب تر مانده است در رفتارشان. کوچه های ذهنشان از کوفه هم تهی تر از مداراست چه رسد به مروت که انگار در مزرعه فکرشان، بذرش، همان اول خوراک ملخ ها شده است. بدانند و بدانیم همه مان که فراتر از مدارا به مروت در حق همه نیاز داریم. بدانیم همه مان که باید رفتارمان را به قواعد دینی، جوانمردانه سازی کنیم. راه درست زندگی کردن این است. بدانیم که "ما" سنگ ترازو و تراز زیستن نیستیم. همدیگر را بفهمیم و به هم احترام بگذاریم. نمی شود احترام بخواهیم اما حرمت داری نکنیم. در این عالم قاعده ای است که در آن دنیا هم به عدالت خواهیم دید که با همان دستی که بدهیم، پس خواهیم گرفت. پس خوبی کنیم تا خوبی ببینیم. عدالت رواداریم تا با ما عادلانه برخورد شود. بکوشیم به م, ...ادامه مطلب

ما از امام مجتبی علیه السلام، فقط حرم نداشتنش را دیده ایم اما حریم نگهداشتنش را ندیده ایم. دقیقا به همین خاطر است که گاه راه را اشتباه می رویم. ناراحتیم که چرا قبر حضرت حرم و گنبد و گلدسته ندارد اما نسبت به حفظ حریم ها که منطق و منش امام بود اهتمام نداریم. خیلی راحت در رفتار به سبک همان کسانی میل پیدا می کنیم که حریم شکنی هاشان، قبر امام را بی حرم کرده است. ما اگر واقعا می حواهیم قبر امام حرم داشته باشد، باید حریم اخلاقی و حرمت درس های رفتاری امام مجتبی را نگهداریم. ما خوانده و شنیده ایم بارها ماجرای مرد شامی را که تحت تأثیر تبلیغات معاویه به مدینه رفته و به امام حسن(ع) جسارت و توهین می کند. امام به جای واکنش نسبت به این توهین ها به این شخص می فرمایند: «اگر غریب هستی و جایی را نداری، مهمان ما شو، اگر گرسنه هستی، سر سُفر ما بنشین، اگر مشکل مالی داری، به تو کمک مالی کنیم.» پس از این نوع برخورد امام، فرد توهین کننده شرمنده می شود و به امام حسن(ع) می گوید: شما را به نوع دیگری به ما معرفی کرده بودند. او سپس این بخش از آیه 124 سوره شریفه انعام را می خواند که؛" اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَالَتَهُ ۗ ا؛ خدا بهتر می‌داند که در کجا رسالت خود را مقرر دارد." او با همان برخورد اصلاح می شود و می رودولی ما هزار بار می شنویم و همان دم از یاد برده ایم و باز به همان مسیری پا گذاشته ایم که دیروز بودیم. در باره غیر هم اندیش همانی را می گوئیم که پیش از این می گفتیم. همان رفتاری را روا می داریم که نارواست. به تریبون ها و گفته ها و نوشته هامان دقت کنیم، میان ما و امام مجتبی(ع) جز تباین چه نسبتی در میان است؟ دریغا که هرچه در ادعا مصر تریم در عمل دورتریم. فقط وقتی نگاه ها به پیراهن آلوده خودی, ...ادامه مطلب

عنصر زمان، روح است در کالبد پیشرفت. تنها کسانی به موفقیت می رسند که قدر زمان را بدانند و برای لحظه لحظه اش برنامه داشته باشند. یک شبه نمی توان راه صد ساله را پیمود. قرار نیست معجزه ای جدید رخ دهد و ما را به جلو ببرد. اعجاز قبل از این در روح و جان انسان اتفاق افتاده است. در فرصت هایی که خدا داده و در بعثتی که جان را و جهان را تکان داده است.ما زمانی می توانیم از جهان سوم عبور کنیم که اعجاز فرصت ها را باور کنیم. برای زمان برنامه داشته باشیم. افراد متعهد به وعده را حرمت مضاعف بگذاریم. همه چیز را به درستی اجرا کنیم. در این صورت دنیا از این راه به آبادانی رسیده است.جایی می خواندم که «در کشورهاى پیشرفته، مردم آگاهى و بینش بهترى دارند، آن ها می دانند که کسی که متعهدتر است قابل اعتماد و البته قابل احترام مضاعف است» حرمت می گذارند. جلب و جذب نخبگان دیگر کشور ها را باید در همین ساحت دانست. نخبگان برای زمان ارزش حیاتی قائل هستند. به عهد خویش وفا می کنند. می شود روی حرفشان حساب کرد. می شود برنامه هایشان را در زمان مشخص اجرایی دید. سخت کوش هستند این افراد. جامعه هم برای عبور از سختی ها، به افراد سخت کوش نیاز دارد. جامعه با نیروی اینان رشد می کند و این افراد نیز خود رشد می کنند.در واقع راز موفقیت افراد در همین باورداشت زمان و عمل تقویمی برنامه هاست. اما در جامعه ای که این واقعیت مورد توجه قرار نگیرد، جایی که ارزش زمان به چشم نیاید، توقع پیشرفت چیزی خواهد بود در حد تعلیق به محال. در چنین جاهایی، آدم سخت کوش، باید کل سیستم را به جلو هل دهد. یعنی تشویق نمی شود بلکه رسمی و غیر رسمی، مدام تنبیه می شود. همیشه باید منتظر آمدن دیگران باشد. باید کارش معطل کار دیگران باشد. باید شانه بدهد زیر باری که , ...ادامه مطلب

آدم‌های بزرگ، اهل حکمت هستند لذا کلامشان را در هر زمان که باز بخوانیم می‌توانیم دریافت روزآمد داشته باشیم چنان که گوئی برای همین امروز سخن گفته‌اند. شهید والا مقام آیت‌الله بهشتی از این جمله است. با این که بیش از چهل سال از شهادتش می‌گذرد اما کلامش هنوز حلاوت حدیث دارد. انگار ناظر به امروز به گفتن برخاسته است. چالش‌‌ها و رد و قبول‌های صفر و یکی را در نظر بگیریم. سیاه بینی و سفید خوانی‌های مطلق را در نظر آوریم آن وقت بخوانیم از بیان شهید که درباره مخالفِ اصلی خود، که در حق او ناجوانمردانه‌ترین روش‌‌ها را در پیش می‌گرفت، چنین می‌گوید: "مبادا زبان و قلم دیگران نسبت به آقاى بنی‌صدر یا اشخاص اطراف ایشان بی‌مهار و بى‌تقوا بشود و آن وقت بگویند آقای بنی‌صدر دیگر هیچ کمال و ارزشی ندارد. نه خیر، ایشان داراى کمالات و ارزش‌هایی بودند و هستند. داراى ضد ارزش‌هایی هم بودند و هستند و آنچه هست نتیجه جمع بندى آن هاست. اگر بی‌انصافى و بی‌عدالتى حتى در این برخوردها به اخلاق ما رخنه کند، آن وقت ما هم به پاکى و طهارت و نورانیت این اسلام ضربه زده ایم. در حوزه هاى تشکیلاتى هم اگر همینطور منصفانه بنشینیم و انتقاد کنیم، بسیار خوب است. از آقاى بنی صدر باید همانگونه انتقاد بشود که فرض کنید دارید از خودمان انتقاد می‌کنید نه بیش از آن." حالا با این سخنِ معیار که ریشه گرفته از تعالیم دینی است، و حکمت را هبردی امام علی(ع) که می‌فرماید "اُنظُر الی ما قالَ و لا تَنظُر الی مَن قالَ"، رفتار و گفتار و نوشته‌های خودمان را عیار بسنجیم، چه نسبتی میان ما و نگاه مان با بیان و رفتار شهید بهشتی می‌شود یافت؟ آنچه منتقدانه باید بر آن خروشید این است که برخی تریبون‌داران و قلم به دستانِ سوپرانقلابی، در مواجهه با رویداد‌‌ها, ...ادامه مطلب

سرقت ودزدی، کلماتی حقوقی اند و تعریف خاص خود را دارد. مثلا به موجب ماده ۲۶۷ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲ ، “سرقت عبارت از ربودن مال متعلق به غیر است.” البته تحقق سرقت مستلزم انجام فعلی از قبیل ربودن , ...ادامه مطلب